Luter i drzewa
Deby Lutra, lipy Lutra, buki Lutra i jablonka
We wszystkich epokach i religiach drzewom przypisuje sie znaczenie mitologiczne, wrecz przemienienie - niech przypomni 'Drzewo poznania'. Rowniez w nowszym czasie legenda stalo sie wiele wydarzen, z ktorymi zwiazane byly drzewa lub ich owoce - jak siedzacy pod drzewem jabloni Newton.Tak wiec wiele 'legend z drzewami' zajmowalo sie rowniez Marcinem Lutrem, ktory wolny czas chetnie spedzal w ogrodach i cieszyl sie drzewami i kwiatami.
Wszedzie pokazywano i pokazuje sie deby Lutra, buki Lutra czy lipy Lutra, ktore powiazane sa z wiecej lub mniej rozpowszechnionymi legendami.
Najbardziej znany jest
Dab Lutra w Wittenbergu, o ktorym opowiada sie wiele legend
.
Miejsce, na ktorym rosnie dzisiaj w Lutherstadt Wittenberg Dab Lutra, zaznacza miejsce, na ktorym 10 grudnia 1520 roku Luter spalil ksiege zawierajaca prawo koscielne, papieska bule ostrzegajaca przed ekskomunikacja oraz ksiegi swojego przeciwnika.
Legenda opowiada: Pewien student z Wittenberg - zapalony zwolennik Lutra -
pokochal dziewczyne, ktorej babka oddana byla staremu kosciolowi.
W dniu spalenia
kobieta ta wraz z wnuczka z ciekawosci przybyla na wspomniane miejsce.
Tam trafily na studenta, ktory z zachwyceniem opowiadal o czynach Lutra.
Babka wpadla przez to w gniew, wbila swoja laske w ziemie
i przyrzekla studentowi, ze nie dostanie jej wnuczki wczesniej az ta laska sie zazieleni.
Student wiec posadzil dokladnie na tym miejscu mlody dab. Na wiosne doniosl babce, ze stal sie "cud" ...
Pierwotny Dab Lutra - jakkolwiek i ktokolwiek go posadzil -
scieto w czasie Wojny Napoleonskiej, gdyz brakowalo opalu.
Dzisiejszy Dab Lutra
posadzono w 1830 roku, w 1904 zostal nadpilowany przez nieznana osobe.
Dzisiaj cierpi przede wszystkim przez zanieczyszczenie powietrza,
ale rowniez przez skutki tego "ciosu".
Luter i jablonka
Opowiada sie jeszcze inne legendy o Lutrze i drzewach. Wspomnijmy zatem najbardziej znana: Slynna sentencja: "GDYBYM WIEDZIAL, ZE JUTRO NASTAPI KONIEC SWIATA, ZASADZILBYM DZISIAJ JABLONKE!" rzekomo mialby powiedziec Luter.Jednak daje do myslenia, ze pierwszy pisemny dowod tej sentencji znaleziono dopiero w 1944 roku...
